Zo’n behoefte aan wat rust in het hoofd, hoor ik mensen regelmatig verzuchten. Geen wonder, want we krijgen per seconde ongelooflijk veel informatie binnen via onze zintuigen. Op het eerste oog lijkt het dat we weinig over die informatiestroom te zeggen hebben, maar juist datzelfde oog biedt een mogelijkheid om die stroom (deels) in andere banen te leiden…
De manier waarop we ons visuele zintuig kunnen inzetten om de informatie (over)load iets in te dammen, is dit: zet de ogen af en toe eens uit!
Doe je ogen dicht bij activiteiten waar je ze niet persé bij nodig hebt. Wanneer je de ogen even uitschakelt, gun je het hoofd een moment rust. Ik merk dit iedere keer wanneer ik dit toepas. Alsof mijn ogen, veel meer dan de andere zintuigen, een direct lijntje hebben met mijn hoofd: ik zie iets en ik denk en vind er onmiddellijk iets van. Reuze vermoeiend! Door de ogen te sluiten, onderbreek ik het lijntje en is mijn hoofd even van haar a propos.
ander lijntje
In de luttele seconden die daarop volgen, maak ik contact met het lijntje naar mijn lichaam. Ik transporteer mezelf van m’n hoofd naar het nu: ik word me bewust van mijn lijf, mijn ademhaling en haal opgelucht adem. De gedachtestroom heb ik even onderbroken en dat geeft het hoofd rust omdat het zich weer heeft kunnen verbinden met het lichaam.
andere regisseur
Bij het sluiten van de ogen hoef je je overigens geen zorgen te maken over dat je ineens stuurloos ronddobbert want de tastzin neemt de honneurs waar. En met dit zintuig aan zet, blijk je heel wat handelingen prima zonder de ogen te kunnen doen: tandenpoetsen, haren wassen, douchen, kauwen nadat je een hap in de mond hebt genomen, drankje drinken, om een paar te noemen. Eenvoudige dagelijkse activiteiten die je, met behulp van de tastzin als regisseur, helpen bij het creëren van rustmomenten in het hoofd!
terug naar opgeruimd hoofd