bewaren voor het nageslacht?

Geïnspireerd op het boek van Warna Oosterbaan: ‘Het leven van dingen’

Toetanchamon. Ik heb de pracht en praal die deze farao meekreeg in zijn graftombe in het Egyptisch museum in Cairo mogen aanschouwen. Wat zal het voor archeoloog Howard Carter en zijn medewerkers die het graf ontdekten, een duizelingwekkende ervaring zijn geweest.

De graftombe van Toetanchamon kun je beschouwen als een soort van ’tijdcapsule’. Dit fenomeen was in de vorige eeuw in zwang. De inhoud was bestemd voor onze verre nakomelingen die zich daarmee een beeld van ons leven zouden kunnen vormen. Overigens anders dan de voorwerpen die een farao vergezelden, want deze waren bedoeld voor het hiernamaals. Trouwens, een beetje oneerbiedig misschien, maar wat een spullen kreeg Toet mee…

grote klus
Na deze bijzondere vondst stonden Carter en co voor een grote klus om betekenis toe te kennen aan de voorwerpen. Er is natuurlijk veel vakkennis op dit gebied maar het duiden van archeologische vondsten zal af en toe toch giswerk zijn, en de interpretaties zijn gebaseerd op het denkkader van de mens op dat moment. Dus of je het altijd bij het rechte eind hebt, is maar de vraag. Kunnen wij, huidige aardklootbewoners, de toekomstige bewoners misschien een handje helpen, was vorige eeuw een onderwerp van gesprek. Warna Oosterbaan schrijft op vermakelijke wijze over diverse initiatieven.

extreme variant van bewaren
“Een tijdcapsule is eigenlijk een extreme variant van bewaren”, legt Oosterbaan uit, “het is bewaren voor anderen, voor de mensen in de toekomst.” De eerste die dit idee postvatte, was een Amerikaanse predikant en geleerde Thornwell Jacobs. Hij zag het helemaal voor zich: “Een soort van grafkelder met een verzameling spullen die de levens van de mensen vertegenwoordigde, zodat de mens in de toekomst zich een beeld kan vormen van de mensen uit die tijd en het leven dat ze leidden. Als archeologische plicht tegenover de toekomst.”

diverse projecten
Er zijn diverse projecten geweest op verschillende plekken in de wereld. Er werd lang gedebatteerd over wat essentieel was dat een tijdcapsule diende te bevatten: nieuwe spullen of juist gebruikte spullen, wat is representatief et cetera. Over de conservering werd goed nagedacht. Hoe belangrijk dat is, ervoer Oosterbaan in zijn jeugd. Toen hij een eigen tijdcapsule experiment (in een houten kistje) in de achtertuin begroef, kwam deze bij tuinwerkzaamheden weer tevoorschijn, grotendeels vergaan, de inhoud idem dito… Een ander zwaarwichtige onderwerp was de plek en het tijdstip waarop tijdcapsules geopend mochten worden. Met de communicatie ging weleens wat mis, sommige tijdcapsules werden te vroeg geopend en andere zijn nog altijd spoorloos…

‘Het leven van dingen’ door Warna Oosterbaan: een informatief, herkenbaar en makkelijk leesbaar boek over ‘dingenonderzoek’. Oosterbaan, journalist en socioloog, neemt dingen waar in zijn eigen dagelijkse leven, en plaatst deze in een grotere context. Wat verstaat hij onder dingen: objecten die je kunt aanraken, binnenshuis en buitenshuis, gemaakt door de mens.

uitdagende vraag
Uiteindelijk is het idee een zachte dood gestorven. Je kunt tegenwoordig op internet immers al veel informatie vinden over onze (verre) voorouders. Destijds bogen speciale comités zich over de inhoud, met de huidige media vreest Oosterbaan dat iedereen zich er tegenaan aan zou bemoeien terwijl een ‘volledige’ tijdcapsule samenstellen onmogelijk is. Toch wakkert het mijn verbeelding aan: wat zou een tijdcapsule van mezelf bevatten? Hoe zou ik het leven dat ik leid vertalen in spullen? Een uitdagende vraag waar ik even de tijd voor neem. Misschien heb jij ook tijd nodig, of verschijnt er in je hoofd direct een lopende band met spullen die een afspiegeling vormen van jouw leven?

langzaam…
Langzaam verschijnen bepaalde spullen voor mijn geestesoog: m’n elektrische tandenborstel, en andere toiletartikelen, het zijn basale en praktische gebruiksvoorwerpen. Bril en hoortoestellen, deze hulpmiddelen zijn tegenwoordig onmisbaar. Eten en drinken: een paar favoriete theesoorten en een serie lievelingsrecepten. Mobiel en laptop. Kleding… die categorie behoeft meer tijd om een keuze te maken. Schoenen: wandelschoenen, pantoffels (manlief en ik dragen deze in huis) en ‘net’ schoeisel. Heel belangrijk ook: m’n fiets.

er voor waken
Hoe geef je vorm aan hobby’s? Een naaimachine wil nog wel maar hoe druk je de beoefening van Tai Chi uit? Boeken: een top 10. En natuurlijk een verzameling foto’s van mijn lief en andere nabijen. Fotoboeken van vakantiebestemmingen, een fotoalbum ter gelegenheid van het 60-jarig huwelijk van mijn ouders, waar kinderen en kleinkinderen aan meewerkten. Oh, bijna vergeten: filmpjes van ons huis, van onze tuin. En dan maar hopen dat de bijgevoegde kabels, opladers en afspeelapparatuur het over een paar duizend jaar wanneer mijn tijdcapsule wordt geopend, nog doen… Het blijft natuurlijk behelpen. Naar volledigheid streven is een illusie, want ik wil er voor waken dat ik de kant opga van Toet…

eerlijkheidshalve
Eerlijkheidshalve: het idee van een tijdcapsule voor jezelf als individuele persoon is weinig reëel. Je kunt er echter wel heerlijk over fantaseren en misschien leer je nog iets over jezelf. Het biedt je tevens een mooie gelegenheid om na te gaan welke spullen jij – tegen die tijd – zou willen schenken aan het ‘nageslacht’ (familie, vrienden, collega’s, buren et cetera).

Onmisbare hulpmiddelen bij een dagje ouder worden

Fotoboeken van vakantiebestemmingen

De ontluikende roos inspireert tot bewustwording en nodigt uit om in beweging te komen. Om stap voor stap je verlangen naar meer ruimte in huis, hoofd en hart te realiseren. De ontluikende roos ondersteunt je met tips en oefeningen. En natuurlijk steken we samen, waar het je spullen betreft, de handen uit de mouwen.

Een vraag? Bel of mail: 06 47 44 26 80 of info@deontluikenderoos.nl.